Mevrouw A.R.

Na een val van de trap maandenlang, hoe zal ik het zeggen ... opgesloten gezeten in mijn eigen lichaam. Ik kon niks meer, mijn hoofd was leeg. Prikkels kon ik niet verdragen waardoor ik maanden lang boven om mijn slaapkamer heb geleefd om alle prikkels te vermijden, want kreeg ik die wel dan stortte ik letterlijk in. Ik zakte gewoon door mijn benen. Het is een hele nare periode geweest maar op dat moment zelf had ik daar geen positief of negatief gevoel bij omdat mijn hoofd ook op dat vlak leeg was. Mijn motto nu ik weer beter ben is : revalideren is een werkwoord! Het werken zat hem in het opbouwen van je mogelijkheden met alle klachten die je hebt zoals oorsuizingen, misselijkheid en alsof ze met een cirkelzaag op mijn hoofd bezig waren naast de enorme vermoeidheid door mijn opgelopen hersenletsel en dubbele enkelbreuk. Leren luisteren naar je lichaam, doorzetten volhouden en accepteren dat het even niet zo gaat als dat je gewend bent van jezelf. Ik heb mezelf weer opnieuw moeten uitvinden en daarbij heb ik veel geleerd van en door het ziek zijn. Dat neem ik de rest van mijn leven weer mee, en gebruik al het positieve voor de toekomst.. Ooit is nu!